ტანსაცმლიანი გიჟი

(2010 წელი) ჩემს შვილიშვილს (ბატონ დავითს) ვეუბნები – "ტანსაცმლიანი გიჟი ხარ–მეთქი"

"დიჟი, შენი დოდოა"–ო – მპასუხობს (მისი ვარაუდით, "ჩემი დოდო" იგივე ჩემი ცოლი ნატალიაა).

საერთოდ ასე მეტყველებს: გიჟი – დიჟი, გოგო – დოდო, მიყურე – მიტურე, ქუჩა – თუჩა და ა.შ.

ჰოდა, ამასწინათ ვეძახი ძილის წინ: "ტანსაცმლიანი დიჟი ხარ!"

პასუხი არ არის....ისევ ვეძახი, ისევ არაფერი ისმის.....

ორი წუთის შემდეგ შემოდის ჩემთან:

– "აბა, მიტურე, მიტურე!"; ვუტურებ და ვხედავ – მთლად შიშველია;

– "ვაჰ, ეს რა არის, ბიჭო?!"

– "ტანსაცმელები დავიხადე და დიჟი აღარა ვარ!"

* * *

(2013 წლის მინაწერი) ...ნეტავი ტანსაცმელთან დაკავშირებული ეს საშუალება იმ “დიჟებსაც” შველოდეს, კალიებივით რომ შეესივნენ ჩვენს ქვეყანას?!