...ტაშკენტში რომ გადამაგზავნეს ხარკოვიდან, როცა იქ ავღანელთა მომზადების დიდი ცენტრი გახსნეს, მე, როგორც ჩვეულებრივ ოფიცერს, მომიწია რიგმა და გარნიზონის საპატრულო სამსახურში გამომიძახეს, რომ ერთი დღე–ღამე ტაშკენტის ქუჩებში სამხედრო პატრულად მევლო.... (ხარკოვში მსგავსი რამ არ დაუვალებიათ).
ჰოდა, გავედი იმ საღამოს ქუჩაში ორი ჯარისკაცის თანხლებით და.... ვერავინ ვერ დავიჭირე და ვერც ვერავის მივეცი შენიშვნა... არანაირი დოკუმენტი არ მიმიტანია გარნიზონის საპატრულო სამსახურში და იქ ძალიან გაუკვირდათ – როგორ, წესრიგის დამრღვევი სამხედრო პირი ამხელა ქალაქში ვერ ნახეო?! ხვალაც თუ არავის დაიჭერ, იცოდე საყვედურით გაგისტუმრებთ ნაწილში და იქ დაგსჯიანო...
ვაჰ! შარო, საიდან მოდიხარ?!
მეორე დღეს გავედი ტაშკენტის ნავოის პროსპექტზე... ვიარე... ვიარე და ბოლოს დავინახე, რომ ერთი ჯარისკაცი გაღეღილი გიმნასტურით იდგა და ლუდს სვამდა (40 გრადუსია სიცხე)...."ჰააააა, უდისციპლინო ჯარისკაცო! - ხომ დაგიჭირე–მეთქი"– ვიფიქრე და ჩემი თანმხლები მორიგეები გავგზავნე მის მოსაყვანად...
მოიყვანეს...
– Ваши документы! – დავუბრიალე თვალები და, სახეზე რომ შევხედე, გულმა რეჩხი მიყო
მომცა საბუთი, გადავშალე და ვკითხულობ – Сванидзе Роланд...
ბედი არ გინდა?! – ერთი ჯარისკაცი დავიჭირე და ისიც ქართველი აღმოჩნდა....
...დამსაჯეს ჩემს სამხედრო ნაწილში – რიგგარეშე მორიგეობით КПП–ზე...
Комментариев нет:
Отправить комментарий