понедельник, 23 июня 2014 г.

აი, ასე დაიწერა, ეს პატარა სონეტი...

(თითქმის იგავური ამბავი მორალით)

ვნახე სონეტი ეკა ფერაძის გვერდზე და ძალიან მომეწონა, მაშინვე დავიშეარე... შალიკო ძოწენიძემ მკითხა - ვისიაო? - არ ვიცოდი და შევუძვერი გუგული დეიდას უბეში და მითხრა - ანა ახმატოვასია... უფრო სწორად - საიტის დასახელებები ამოყარა და იქ "Анна Ахматова" ჭარბობდა და მეც დავასკვენი და ვუპასუხე - ანასია... "მეეჭვებაო" - თქვა შალიკომ... მეც დავეჭვდი და ისევ შევუძვერი გუგული დეიდას (გვარი არ ვიცი, თორემ დავასახელებდი) და აღმოჩნდა, რომ ეს ლექსი ყოფილა Павел Гребенюк-ის, მავან ხუმარებს გადმოუტანიათ "ფესბუქებში-და- ადნაკლასნიკებში-და-მისთანებში" და მიუწერიათ - ანა ახმატოვა... რატომ? აბა, რა ვიცი?! მე რატომ მივიწერე ჯალალ ედ-დინობა?! ხუმრობით? - ხუმრობით!... ასეა თუ ისე, ლექსი (სონეტი) კარგია და სულ კბილები მიკაწკაწებდა, სანამ ვთარგმნიდი... ახლა ნახეთ, რაც გამოვიდა მთელი ამ "балаган"-ის შემდეგ:

Два облака не делают погоды,
И две слезы не делают дождя.
Надменный взгляд еще не знак породы,
И шляпа — часто шляпка у гвоздя.

Стремление не означает цели,
А два рубля — еще не капитал.
Два выстрела не делают дуэли,
Две доблести — еще не идеал.

Две рюмки не смертельны для гуляки,
Два клоуна — еще не балаган,
Два выпада не означают драки,
Два поцелуя — даже не роман.

Как часто мы тревожимся напрасно
И видим бурю там, где небо ясно…


ორ ცრემლს წვიმა არ მოჰყვება, რაგინდ ღაწვზე ეგოროს,
ორი ღრუბლით რაც შექმნილა, განა ის ამინდია?!.
მედიდური გამოხედვა ჯიში არვის ეგონოს,
ხოლო შლაპა უფრო ხშირად ხომ ლურსმანზე კიდია.

მიზანსწრაფვას თვით მიზნისა განა რამე უწყოდა...
ორ მანეთად კაპიტალის შექმნას ფუჭად ნუ ელი...
ორ ღირსებას იდეალი ჯერ არავინ უწოდა...
ორ გასროლას არასოდეს დარქმევია დუელი....

ორი სირჩით როდის იყო, რომ თვრებოდნენ ლოთები...
ორ მასხარას ცირკს ნუ არქმევ, ბალაგანი რომ არის...
ორი დარტყმა სულ არ არის ჩხუბში შესაშფოთები...
ორი კოცნა ნუ გგონია დასაწყისი რომანის....

ო, რა ხშირად მღელვარებით ვქმნით ამაო იგავებს
და მოწმენდილ ცაზე ვხედავთ ქარიშხალს და გრიგალებს.

* * *
მორალი: გუგული დეიდას თუ შეუძვრები უბეში, განაგრძე ძრომიალი, სანამ ჭეშმარიტებამდე მიხვალ!

среда, 18 июня 2014 г.

მეჯღანუაშვილის კომპლექსი

ის საწყალი სოლომონი სიტყვა "ჯღანმა" რომ დატანჯა და ვერაფრით რომ ვერ ამოაგდო თავისი გვარიდან, ხომ გახსოვთ? - ასევე იქცევა ბევრი (ზოგი) ჩვენგანი, როცა გულდაგულ მალავს ან ცდილობს რამენაირად შეალამაზოს და შეაშეღავათოს თავისი ცხოვრების "არაპრესტიჟული" ატრიბუტები, ვთქვათ: საცხოვრებელი ადგილი, წარმოშობა, გვარი, სანათესაო და ა.შ. 
ერთი ამბავი მახსენდება, ჩემზე ბევრად უფროსი კაცი სადღაც 70-იან წლებში (არაპრესტიჟულ უბანში დაბადებულ-გაზრდილი) ვითომ ხუმრობდა ხოლმე: სამსახურიდან ვაკის გავლით მოვდივარო სახლში, რომ თანამშრომლებმა დაინახონ, ვაკეში მიმავალ ტრანსპორტში ავდივარო... ის მართლა ასე იქცეოდა თავისი თანამშრომლებისთვის, ჩვენთან კი, არაპრესტიჟულებთან, ასე ვთქვათ, შაყირობდა და საკუთარ თავს ძალიან ენა-და-გონ-მოსწრებულად წარმოაჩენდა და ცალკე "იქ" იწერდა ქულებს და ცალკე "აქ"... 
ახლახან შევნიშნე კიდევ - ერთმა პიროვნებამ ფოტოს ასეთი კომენტარი დაურთო: "აგარაკზე ვარო"... და უთითებდა იმ "არაპრესტიჟულ" რეგიონს, სადაც დაიბადა, გაიზარდა, მამა-პაპა იქ მიაბარა მიწას და შვილებსაც "ჰაერის გამოსაცვლელად" იქ აგზავნის ხოლმე ზაფხულობით... მაგრამ ეთაკილება, რომ თქვას - ეს ჩემი მშობლიური სოფელია - "აგარაკი" უფრო შეღავათიანია... ანუ შეიძლება ვიფიქროთ, რომ სხვაგანაც აქვს აგარაკი და ამა თუ იმ "არაპრესტიჟულობასთან" მხოლოდ სააგარაკო "პრიორიტეტები" აკავშირებს...

ახლა ყავა უნდა დავლიო და, თუ გნებავთ, შემომიერთდით... ჰო, ყავაზე გამახსენდა კიდევ - ჩვენს ეზოში ერთ-ერთმა ჩვენიანმა პირველად რომ მოადუღა და დიდიან-პატარიანად ყველა ერთმანეთს რომ ვუყურებდით და არ ვიცოდით, როგორ უნდა დაგველია - თეფზე დაგვესხა, როგორც ჩაი, თუ პირდაპირ მიგვედო ჭიქაზე ტუჩები მათი დაწვის საფრთხით... ეს იმ შორეულ 60-იან წლებში მოხდა და თუ კიდევ გამახსენდა, ამ ამბავსაც დავწერ ისე... "სააშიკოდ, სალაღობოდ, ამხანაგთა სათრეველად". 

воскресенье, 15 июня 2014 г.

Боря! Саблю!!!

შარშანწინ ირანში რომ ვიყავი, იქ რუსი აღმოსავლეთმცოდნე, პროფესორი ბორის ნორიკი გავიცანი (პეტერბურგელი რუსი - სპარსული გვარით... ფოტოზე თავზე მადგას, "რუსეთი" აწერია); მასთან ერთად ვცხოვრობდი სასტუმროში და 3-4 დღე საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის, რომ დავმეგობრებულიყავით... მერე მეორე (თეირანული!) ინფარქტი რომ მეწვია და სასწრაფოდ საავადმყოფოში რომ გამაქანეს, ბორია გვერდიდან არ მომცილებია, მეოთხე სართულიდან ქვემოთ საკაცით ჩამომიყვანა, საავადმყოფოში თავზე მადგა და ექიმებთან ჩემი ყოფნა-არყოფნის საკითხს არკვევდა, სანამ ჩვენები მოვიდოდნენ საქართველოს საელჩოდან (ნიკო ნახუცრიშვილი და თეა შურღაია) და მიპატრონებდნენ...
...წუხელის რუმის იგავების თარგმნასთან დაკავშირებით მასალებს ვეძებდი... საერთოდ უნდა ითქვას, რომ ამ იგავებში ბევრი აზრობრივ-ენობრივი სირთულეა არასპარსელითვისაც და სპარსელისთვისაც კი.... ვთქვათ, დავით გურამიშვილის ფრაზა განა ყველა ქართველს ესმის სწორად? - "ჰგავს უხორთუმო სპილოსა ჭკვიანი კაცი ბრიყვია"... თუ ჭკვიანია, ბრიყვი როგორღაა?! სანამ არ განმარტავ, რომ ბრიყვში გაუნათლებელი იგულისხმება, ვერც ქართველი და ვერც სხვა ვერ ჩაწვდება ამ აფორიზმის არსს... ისე კი, ახლა წარმოვიდგინე და დავით გურამიშვილს სუფიზმის ეპოქაში და გარემოში რომ ეცხოვრა, მიმიქარავს ბევრი ოსტატი ამგვარი პოეზიისა, რასაც ჯალალ ედ-დინ რუმი მამათავრობდა, ჩვენი დავითი პირველობას არავის დაუთმობდა... ავცდით საუბრის თემას და დავუბრუნდეთ: ჰოდა, ვეძებ მასალებს და განსაკუთრებით ისეთებს, სადაც იქნება რუსული პწკარედი... პწკარედი მთარგმნელისთვის ისეთივე "წამალია", როგორც ნარგიზა - "ნატვრის ხეში" გაშტერებული ბიჭისთვის; ეს სიტყვა Подстрочник რომ არ ჩამეწერა, ვერც ვიპოვიდი ამას - რუმის პოემის პირველი წიგნი რუსული პწკარედული თარგმანით, კომენტარით და ყოველი ფრაზის ლინგვისტური ანალიზით... ავტორებს შორის კი ჩემი ძმაკაცი ბორია ვიპოვე და თითქოს ცა გაიხსნა... აქაც მომევლინა მხსნელად და მშველელად!
ჰოდა, Боря! Саблю!!! - ახლა დავცხოთ სუფისტების ნაჩალნიკებს, როგორც დავცხეთ ინფარქტს თეირანში!






среда, 11 июня 2014 г.

ლურჯი ფრინველი

ცოტა ნაადრევი ძილისპირული
(მიტომ ვწერ, რომ არ დამავიწყდეს)

...სანამ ბათუმელი პოლიტიკოსები  ბობოქრობენ და ჟურნალისტების წინააღმდეგ მუშაობის დაწყებას გეგმავენ, მე ორი "პატარა" აღმოჩენის შესახებ დავწერ ორიოდე სიტყვას:

1. ვერლიბრის სათავეებში მავანნი უოლტ უიტმენს რომ ხედავენ, ეს არ უნდა იყოს სწორი, რადგან ჯალალ ედ-დინ რუმის ინგლისურენოვანი თარგმანები სხვა არაფერია, თუ არა ვერლიბრი, რადგან მთარგმნელები ვერ ახერხებდნენ მისი პოეტიკის თარგმნას; რიტმი, რითმა, ალიტერაციები... ეს ინგლისურში პირწმინდად იგნორირებულია, მათ გარეშე კი ლექსის შინაარსი სრულიად პროზაული ჩანს, ოღნდ აზრი ყოველგვარი ლოგიკის გარეშე ხტის ერთი საკითხიდან მეორეზე, არანაირი შინაარსობლივი (მით უმეტეს - სიუჟეტური) კავშირი არ არის... ერთი სიტყვით, გეცნოთ, ალბათ, "პოეზიის" სახესხვაობა.

2. მე-20 საუკუნის დასაწყისში, როცა ნაირგვარი სიმბოლიზმ-იმპრესიონიზმ-დადაიზმ-ფუტურიზმები ბობოქრობდნენ (...ბათუმელი პოლიტიკოსებივით!), იმახანად ძალიან პოპულარული იყო ბელგიელი დრამატურგის მორის მეტერლინკის პიესა "ლურჯი ფრინველი"... მერე ფილმიც გადაიღეს ჰოლივუდში - ელიზაბეტ ტეილორი თამაშობდა.... ჰოდა... ინებეთ ეს "ლურჯი ფრინველი":
وان مرغ آبی را بگو مستان سلامت می‌کنند
ეს არის 534-ე ყაზალში "მორღ-ე აბი"... ეს სხვა არაფერია თუ არა "ცისფერი, ლურჯი ფრინველი" და ეს სიტყვები შეგნებულად წერია ცალ-ცალკე (  مرغ  آبی ), თორემ ერთად რომ დაეწერათ ( مرغآبی  ) "იხვი" გამოვიდოდა... 
რაც შეეხება სიმბოლიზმ-იმპრესიონიზმ-დადაიზმ-ფუტურიზმების ბობოქრობას... მთელ მათს მიმდინარეობებს ყველა ქვეყანაში თავისი მრავალათასიანი "არტისტებით" და მათივე "ვაზელინებით" ერთი ჯალალ ედ-დინ რუმი აჯობებდა  სიმბოლისტ-იმპრესიონისტ-დადაისტ-ფუტურისტობაში... 1979 წელს გაცემულ ჩემს ლურჯ დიპლომს გეფიცებით, რომ არ გატყუებთ!

P.S. ისე კი, იხვი რომ აფრინდება ხოლმე ცაში, ხანდახან ლურჯად ჩანს, ხოლო ბატი - თეთრად.

воскресенье, 8 июня 2014 г.

პირველი სიყვარული - სიზმარში!

1966 წელს გერმანიის ნაკრები რომ ვნახე პირველად თავისი მაიერით, შნელინგერით, ბეკენბაუერით, ოვერატით, ზეელერით, ჰალერით და მიულერით და... ეს ნაკრები შემიყვარდა და დღემდე დარწმუნებული ვარ, რომ იმ ჩემპიონატზე მათ ეკუთვნოდათ გამარჯვება... მერე ბრაზილიის დიდი გუნდიც ვნახე, ჰოლანდიისაც, არგენტინისაც, საფრანგეთისაც, იტალიისაც, ესპანეთისაც... სულ დიდები და დიდრონები და ისინიც შევიყვარე, მაგრამ პირველი სიყვარული მაინც ყველაზე ძლიერი ყოფილა!
მგონია, რომ წელს გერმანია ჩაუტარებს 200 მილიონიან ბრაზილიას ფეხბურთის მასტერ-კლასს... კი მეცოდება ეს ამხელა ქვეყანა, ახლა ერთ ბურთად რომ არის შეკრული, მაგრამ რა ვქნა?! - აკი გითხარით - პირველი სიყვარული ყველაზე ძლიერი ყოფილა!
...ან ის გუნდი რომ მახსენდება - 1972 წელს სსრკ-ს ევროპის ჩემპიონატის ფინალში 3:0 რომ მოუგო.... აუჰ! რა იყო!!! მერე ბრაიტნერი და რუმენიგე და ფიოლერი და კლინსმანი და კალცი და მათეუსი და... ხოხ! ცეცხლი და აჯიკა იყო - ნეტცერი დამავიწყდა!

ერთი სიტყვით - გაუმარჯოს პირველ სიყვარულს!
მე წავედი დასაძინებლად!
დღეიდან მინიმუმ ერთი თვე საფეხბურთო სიზმრები გვექნება!
მსოფლიო ჩემპიონატს ყოველთვის ვუყურებ, ეს ბარსელონა-მარსელონა-რეალ-მეალი არ მაინტერესებს... Вот так! 

четверг, 5 июня 2014 г.

მთარგმნელის მონოლოგი - 2

მთარგმნელის პირველი მონოლოგი შეგიძლიათ ნახოთ აქ:
http://elerda.blogspot.com/2013/02/blog-post_7230.html

რაც შეეხება მეორეს: 
გაგიგიათ, ალბათ - გამჩენი არ ასვენებსო... 
ჩემი საქმეც ასეა - დილიდან ამეკვიატა სურვილი იმისა, რომ "ვეფხისტყაოსნის" რუსული თარგმანები წამეკითხა... რატომ? - არ ვიცი. მაგრამ როცა წავიკითხე, ძალიან საინტერესოდ მეჩვენა მათი ანალიზი, თუნდაც ერთი ყველასათვის ცნობილი სტროფისა ოღონდ... იმ ადამიანების თვალით, ვინც დაჟინებით ამტკიცებს, რომ თარგმანი ზედმიწევნით ახლოს უნდა იყოს ორიგინალთან, რადგან მათ აინტერესებთ ის, თუ რას და როგორ წერდა, ვთქვათ, რუსთველი და არა ვინმე ზაბოლოცკი ან პეტრენკო. კი ბატონო, განვიხილოთ თარგმანის ოთხი ვარიანტი.

1 ---------------------------------------------
შალვა ნუცუბიძის თარგმანში ვკითხულობთ:
Был в Аравии властитель Ростеван, судьбой взнесенный, 
Благородный и доступный, мощью войска окрыленный.
Добрый, щедрый, правосудный, в управленьи умудренный. 
Безупречный был он витязь, красноречьем озаренный
(ჩავრთოთ მეორე მიკროფონი)
- რატომ ჰგონია მთარგმნელს, რომ "მეფე" და "მპყრობელი ანუ მბრძანებელი" ერთი და იგივე რამ არის?!
- ნუთუ "ღმრთისაგან სვიანი" ასე უნდა ეთარგმნა - судьбой взнесенный?! სად ჩანს ღმერთი?!
- მაღალი - Благородный?! მდაბალი - доступный?! (ო, მაი გოდ?!)' ლაშქარ-მრავალი, ყმიანი - мощью войска окрыленный?! ლაშქრის ძალით ფრთაშესხმული რა არის?! ან ყმები რატომ დაივიწყა?! მოუბარი წყლიანი - красноречьем озаренный.... სად წყალი და სად Заря?! ესაა თარგმანი?!
(პირველი ანუ ჩემი მიკროფონი): "პირადად მე ბატონი შალვას თარგმანი ძალიან მომწონს, მაგრამ, როგორც მოგახსენეთ, იმ ადამიანის თვალთახედვით განვიხილე, ვინც ითხოვს სიზუსტეს და როგორც მათ უყვართ თქმა - სურვილი აქვთ წაიკითხონ რუსულად "შოთა" და არა "შალვა".

2 ---------------------------------------------
განვაგრძოთ ასეთი ადამიანის ტყავში ყოფნა და ახლა ვნახოთ ნიკოლაი ზაბოლოცკის თარგმანი:
Жил в Аравии когда-то царь от бога, царь счастливый,
Ростеван, искусный воин и владыка справедливый.
Снисходительный и щедрый, величавый и правдивый,
Был он грозный полководец и мудрец красноречивый.
ამას კი შუნარჩუნებია "ღმერთი" (бог), მაგრამ ეს царь რა არის?! როდის იყო არაბებს царь-ები ჰყავდათ?! ეს რუსები იმ когда-то ხანაშიც არ ასვენებდნენ მახლობელ აღმოსავლეთს?! მერე ყველაფერი გადაუდგილებია - მეომარი უებრო შოთასთან მეოთხე სტრიქონშია, ნიკოლაისთან - искусный воин, ან ეს грозный полководец (მრისხანე მხედართმთავარი) საიდან გაჩნდა?! აკი გეუბნებით - სულ თავისი მრისხანე царь-ები ახსოვთ... Неужели Ростеван Грозный - Предок и Однофамилец Ивана Грозного (?!) 
"შოთა" ვიკითხო მე რუსულად თუ ნიკოლაი (ზაბოლოცკი), ხოხ?!

3 ---------------------------------------------
პანტელეიმონ პეტრენკო:
Ростеван был царь арабский, божьей милостью храним;
Войск бесчисленных властитель, был он щедрым и простым.
Мудр, любезен, правосуден, прозорлив, неотразим,
Кроме доблести прославлен красноречием своим.

(პირველი მიკროფონი) სანამ იმ კრიტიკოსს გადავცემდე სიტყვა, მე გეტყვით ჩემს აზრს, რომ თარგმანი ძალიან ახლოს დგას ორიგინალთან და კარგადაც ჟღერს... ახლა ჩავრთოთ მეორე მიკროფონი:
რა არის ეს?! რატომ უნდა ვიკითხო მე ვიღაც უკრაინელი პანტელეიმონის ბჟუტური? აქაც არაბი царь გვხვდება და მან არ იცის, რომ იქ მეფეს "ხალიფა' ჰქვია (ერქვა)... ეს неотразим რა არის?! რომელი მონიკა ბელუჩი ან ანჯელინა ჯოლი იგია, რომ неотразим-ი იყოს?! მაღალი და მდაბალი - щедрый и простой?! - О, Боже! სად იყურებიან ეს რედაქტორები?! რატომ აჭაჭანებენ ასეთ ვაი-მთარგმნელს?!

4 ----------------------------------------------
კონსტანტინე ბალმონტი:
Был в Арабии певучей царь от бога, царь могучий,
Рати сильного — как тучи, вознесенный Ростэван.
Многим витязям бессменный знак и образ несравненный,
Птицезоркий, в зыби пенной все увидит сквозь туман.

(ისევ მეორე მიკროფონია ჩართული) ამას შიდა რითმების გასაკეთებლად певучей და тучи გამოუყენებია, აძალებდა ვინმე?! სიმღერ-სიმღერით ღრუბლებისებრ მაცხოვრებელი Ростэван-ი თქვენთვის დაიტოვეთ! თანაც ყველაფერს ხედავსო сквозь туман და არისო Птицезоркий.... არა, ბატონო! - მე მინდა "შოთა" რუსულად და არა ვიღაც Костя-Константитн... Понятно?! ჩემო კოწია, თარგმანი უნდა იყოს ზუსტი - ზომით, წონით, სალექსო საზომით, ლექსიკით, რითმებით...  "თავისუფალი" მე გიჟი გამიგია და არა თარგმანი!
(გამოვურთოთ მიკროფონი)
------------------------------
ერთი სიტყვით, ამ ადამიანების ლოგიკით უნდა დავიცადოთ მანამ, სანამ "რუსი შოთა" არ გამოჩნდება და სიტყვა-სიტყვით, უზუსტესად არ თარგმნის "ქართველი შოთას" პოემას, მაგრამ მათ ის არ აღელვებთ, რომ ასეთ "ზუსტ თარგმანში" დაიკარგება პოეზიაც და პოემის ხიბლიც და რუსი მკითხველი ვერაფრით დაიჯერებს, რომ ქართველებს მე-12-13 საუკუნეებში დიდი პოეტი ჰყავდათ, მათ ხელში შერჩებათ მდარე ლექსი და არა ბალმონტის ან ზაბოლოცკის მშვენიერი პოეზია... რუსთველის ლექსით შთაგონებული.

პირველი ნაწილის დასასრული.... 
საფეხბურთო-იუმორისტული გაგრძელება, ალბათ, იქნება ცოტა მოგვიანებით... ვეცდები მალე დავწერო.


 (გაგრძელება)
საფეხბურთო-იუმორისტული ნაწილი

თარგმანის სიზუსტეზე რომ ვფიქრობ, ერთი ამბავი მახსენდება საბჭოთა ფეხბურთის ისტორიიდან:
1965 წლის 4 ივლისს მოსკოვში შედგა ამხანაგური მატჩი სსრკ-ს და ბრაზილიის (იმხანად მოქმედი მსოფლიო ჩემპიონის) გუნდებს შორის, ეს თამაში მოიგეს ბრაზილიელებმა და პელემ გაიტანა ორი გოლი.
ამ მატჩში მონაწილეობდნენ ქართველი ფეხბურთელებიც (იხილეთ ფოტო) და სწორედ ერთ მათგანს, გიორგი სიჭინავას, დაავალეს პელეს "დაჭერა"; ფეხბურთის ძველი გულშემატკივრებისგან მსმენია, რომ თამაშის შემდეგ ბატონ გიორგის უთქვამს: ერთხანს კი ვდიეო, მაგრამ მისი "დაჭერა" შეუძლებელია, ამიტომ თავი დავანებე, მე ჩემი თამაში დავიწყე და გავიფიქრე ახლა შენ მდიე-მეთქი... ეს, ასე ვთქვათ, საფეხბურთო იგავია, რაც ბევრი არსებობდა იმხანად; შესაძლოა უმეტესი  მათგანი მუშტაიდის ან კიროვის ბაღების ბირჟებზე ითხზვებოდა გადაჭარბებული ფანტაზიის მქონე გულშემატკივრების მიერ, მაგრამ მე ეს ამბავი გიორგი სიჭინავას შესახებ ძალიან მომწონს და მინდა, რომ სიმართლე იყოს, რადგან თუნდაც ამ ჩვენი საუბრის თემაში ძალინ ჰგავს მთარგმნელის და ავტორის ურთიერთობას, ანუ: დაუწყებ დევნას და არ მისცემ თავისუფალი მოქმედების საშუალებას? -  ვერც შენ ითამაშებ და ვერც ის.
ფეხბურთელს რომ შეესრულებინა ზუსტად ის დავალება, რაც მწვრთნელმა მისცა, რა მოხდებოდა? შესაძლოა, შექმნილიყო დაახლოებით ასეთი სიტუაცია: არ მიეცემოდა პელეს ნორმალური თამაშის საშუალება, ვერც სიჭინავას კარგ თამაშს ნახავდა მაყურებელი; პელე ვერ გაიტანდა ორ გოლს, ვერ გაახარებდა ბრაზილიის ტორსიდას, ვერ აჩვენებდა საბჭოთა მაყურებელს დიდ ფეხბურთს, სიჭინავა არ მიიპყრობდა ფეხბურთის სპეციალისტთა ყურადღებას და, ალბათ, 1966 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე არ წაიყვანდნენ და ასე შემდეგ... სამაგიეროდ, დავალებათა "ზუსტი" შესრულების შემთხვევაში, თამაში, შესაძლოა, დასრულებულიყი ფრედ: 0:0 და კმაყოფილი იქნებოდნენ: Начальство сборной команды СССР по футболу, Госкомитет физкультуры и спорта СССР, Руководство КПСС, ВЛКСМ, ВЦСПС и Лично Дорогой Леонид Ильич Брежнев.... 

ახლა ვნახოთ პატარა სიუჟეტი ამ მატჩის შესახებ, სადაც კარგად ჩანს, თუ როგორი გახარებულია საბჭოთა ხალხი, მიუხედავად დამარცხებისა, ასი ათასი გულშემატკივრი: ქალი თუ კაცი, დიდი თუ პატარა, მოხუცი თუ ახალგაზრდა... მათ შორის ჩანს ერთ კადრში ერთი რიგითი საბჭოელი მოქალაქე Коля, რომელთან ინტერვიუსაც ასევე წავაწყდით "youtube"-ზე და მას სიუჟეტის ხილვის შემდეგ შემოგთავაზებთ:
https://www.youtube.com/watch?v=4cFmvC_Tdqg
ახლა გავეცნოთ ინტერვიუს კოლიასთან
Корреспондент газеты "Советский Спорт" - Вы довольны игрой, Николай Петрович?
Николай Петрович (просто Коля... передовик ппризводства, отличный семьянин) - Да, конечно доволен, я увидел действующих чемпионов Мира, игру самого Пеле! Наши тоже играли хорошо, показали грамотный футбол, не портили игру...
Корреспондент - Но мы же проиграли 0:3?!
Коля: Ну и что? Зато был красивый футбол!
Корреспондент: А Начальство сборонй команды СССР по футболу, Госкомитет физкультуры и спорта СССР, Руководство КПСС, ВЛКСМ, ВЦСПС и Лично Дорогой Леонид Ильич Брежнев... они ведь недовольны?!
Коля - Сказать?
Корреспондент - Говорите!
Коля - Да, пошли они....

აქ, სამწუხაროდ, ცენზურის ჩარევის გამო, წყდება ინტერვიუ და გთავაზობთ ოთხ სავარაუდო პასუხს, დაასრულეთ კოლიას ფრაზა - Да, пошли они все.... 
ა) ... на все четыре стороны!
ბ) ... к черту!
გ) ... на определенный человеческий орган
დ) ... в определенный человеческий орган

(შეგახსენებთ, რომ თქვენ გაქვთ სამი დახმარების უფლება: 1. ფრენდების დახმარება. 2. ზარი ახლობელთან. 3. ორმოცდაათი ორმოცდაათზე ანუ თქვენი მოთხოვნით წავშლი ორ არასწორ პასუხს).



აი ამის თქმა მინდოდა თარგმანისა და ფეხბურთის შედარებისას და თუ ახლა ე.წ. ზუსტი თარგმანის მომხრე-მოყვარული ექსპერტები, კრიტიკოსები, მკითხველები (და ა.შ.) კვლავ გამოთქვამენ პრეტენზიას და ასე თუ ისე იგულისხმებენ იმ ადამიანთა საქმიანობას, ვინც ცდილობს (...ცდილობს!) შექმნას დიდი პოეტების საკადრისი კარგი პოეზია ქართულ ენაზე, მე შემიძლია გავიმეორო ბატონი Коля-ს პასუხი Да, пошли вы все.... (აქაც ოთხი ვარიანტია, რომლებიც ზემოთ წერია). 

вторник, 3 июня 2014 г.

Саелчо Германии

...დღეს ავტობუსით ვიმგზავრე თავისუფლების მოედნიდან "პლეხანოვამდე"... გვერდით ორი ქალი მედგა, გარეგნობითაც, საქციელითაც, ბრეცვითაც თბილისელები იყვნენ, 60-65 წლისანი, ძველი საბურთალოელები, ვარიანტი არ არის, რომ სპორტის სასახლის იქით ეცხოვრათ... ჰოდა, რუსულად ლაპარაკობდნენ... ქართული აქცენტი რომ ჰქონდათ, ეგ ჯანდაბას, მაგრამ ელემენტარულ შეცდომებს უშვებდნენ, თუნდაც где?-და-куда?-ს საჭიროებისამებრ ხმარება არ იცოდნენ... ძალაუნებურად ვუსმენდი და ვფიქრობდი - ვინმე აძალებს, რომ რუსულად ლაპარაკობენ? ახლა ხომ აღარც მოდაშია ეს ენა და აღარც მოთხოვნილებაში... ბოლოს, ძველ კინოსტუდიასთან ერთმა ჩასვლა დააპირა და ბოდიშის მოსახდელი ინტონაციით უთხრა თანამოსაუბრეს - я сейчас иду в саелчо Германии...  я там (!) отсюда пешком пойду....
ალაბთ, სიჩქარეში მოუვიდა ასეთი იაღლიში, ან სიცხის ბრალი იყო, ან მოულოდნელად გამოჩენილი კონტროლიორისა, მაგრამ ფაქტია - "პასოლსტვა" ვერ გაიხსენა...

სხვათა შორის, "ელჩი" თურქული სიტყვაა და "ილ"-ის (რეგიონის) მმართველს ნიშნავდა... ანუ - ილ-ჩი; "-ჩი" ბოლოსართი კი თურქულ სიტყვებში ზოგადად საქმიანობის, პროფესიის მაწარმოებელია (მე ასე ვიცი, თუ ვცდები, შემისწორებენ... არიან აქ ზოგიერთი თურქოლოგები, გვარს არ დავასახელებ).
მაგალითად: ნავთი (ნაфთ / ნეфთ) - ნეფთ-ჩი - მენავთობე (ბაქოს 'ნეფთჩი" ხომ გახსოვთ?)

აი, ასე ჩააკვეხა (თბილისურ) რუსულში მშვენიერმა საბურთალოელმა ქალბატონმა გაქართულებული თურქული სიტყვა და გაგვშორდა: მეორე ქალბატონს, თავის თანამოსაუბრეს და მე - მათს გაფაციცებულ მსმენელს... მიყვარს თბილისელების საუბრის მოსმენა და "ჰენრი ჰიგინსობაზეც" გავიქაჩები, თუ საჭირო გახდა, რადგან მეტყველების მიხედვით 10-დან 7-8-ჯერ ზუსტად ვარტყამ, თუ რომელი უბნელია ჩემი თანამოსაუბრე....