ჯემალ აჯიაშვილის ხსოვნას!...

    1979 წელს საგულდაგულოდ გადავბეჭდე ჩემს "უნდერვუდზე" ყველა თარგმანი, რაც გამაჩნდა და მწერალთა კავშირთან არსებულ მთარგმნელობით კოლეგიაში მივედი.
ეს ორგანიზაცია ზუსტად იმ შენობაში და იმ შიდა "აივნებზე" არსებობდა, რომელსაც ყველა იცნობს ფილმიდან "ცისფერი მთები ანუ ტიან–შანი"; მერე რაც მოხდა, ძალიან ჰგავს ორსათაურიანი რომანის ავტორის (სოსოს) თავგადასავალს და ხანდახან მგონია, რომ ჩემი წელიწადნახევრიანი გაწამაწია ვიღაცამ გაიგო და მერე ხსენებული ფილმის სცენარად აქცია...
    ჯემალ აჯიაშვილი მაშინ იქ რიგით რედაქტორად მუშაობდა და, როგორც ირანისტს და ჩემს უფროს კოლეგას, ჩემთან მუშაობაც დაავალეს... მას ჯერ არ ჰქონდა გამოქვეყნებული თავისი გენიალურიი თარგმანები, მე კი მომცა იმის საშუალება, რომ მათ გავცნობოდი და მივხვდი, რომ ის მცირედი, რაც მაშინ მქონდა გაკეთებული, ძალიან უსუსური და არანაირი ლიტერატურული ღირებულების მქონე არ იყო... თუმცა ბატონი ჯემალი ყველანაირად ცდილობდა ჩემს დახმარებას და იმ კოლეგიაში ჩემთვის ადგილის გამონახვას, რასაც ვერანაირად ვერ მივაღწიეთ... არადა, როგორც იმ ორგანიზაციის სხვა თანამშრომელმა ერთხელ მითხრა – იქ მომუშავე 200 ადამიანიდან სულ 10 კაცი თარგმნიდა, დანარჩენს კი ლიტერატურულ საქმიანობასთან არანაირი კავშირი არ ჰქონდა...
    ერთი სიტყვით, დამიწუნეს როგორც "მელექსე", მაგრამ ბატონმა ჯემალმა იხტიბარი არ გაიტეხა და ჯალალ ედ–დინ რუმის უზარმაზარი "ქოლიათი" (ლექსთა სრული კრებული) მომცა – ამის თარგმნა დაიწყეო.... დავიწყე და ამასობაში ექვსი თვე გავიდა... მე ავღანეთის ომში მიკრეს თავი და თარგმნა კი არა, ლამის ქართული ლაპარაკი დამავიწყეს...
    რუმის თარგმანები დარჩა ბატონ ჯებალთან და ორი წლის შემდეგ, რუსებს და ავღანელებს თავი რომ დავაღწიე, ჟურნალ "საუნჯეში" დამხვდა დაბეჭდილი...
    ნათელში იყოს ბატონი ჯემალის სული! მან ბევრ ჩემს მსგავსს დაუბრუნა სიცოცხლის აზრი და რაც მთავარია – ქართველებს შეგვინარჩუნა ნამდვილი ლექსის შეგრძნების და განცდის უნარი....

    აი, ერთი თარგმანის ფრაგმენტი, რომელიც ბატონი ჯემალის ხელმძღვანელობით შევასრულე 1980 წელს:

یار آمدم باز آمدم از پیش آن یار آمدم

მე ისევ მოველ, მე ისევ მოველ,
მე ჩემი სატრფოს სახელად მოველ,
მომაპყარ მზერა, მომაპყარ მზერა,
შენი წყვდიადის ნათელად მოველ.
მე ლხენით მოველ, მე ლხენით მოველ,
გავთავისუფლდი და ფრენით მოველ,
ასჯერ ათასი გავიდა წელი,
სანამ ამ სიტყვის სათქმელად მოველ.
ამ გზებით მოველ, ამ გზებით წავალ,
ვაებით მოველ, ვაებით წავალ,
შემინდო უნდა, შემინდო უნდა,
კეთილ საქმეთა საქმნელად მოველ....