გამთენიის "ვეფხისტყაოსანი"

   28.01.2012.

...არ მომასვენა ერთმა აზრმა, არ მომასვენა და სიზმრიდან წამომახტუნა.... თუმცა მართალი რომ ვთქვა, აფორიაქებულიც ვარ და ვეღარც სიზმრებმა დამამშვიდეს; სანამ ამ აბეზარ აზრს თუ სურვილს თუ თხოვნას მოგახსენებდეთ, ჩემი თავი გუსტავ ფლობერს უნდა შევადარო (?!) არა, კაცოოოოო! ფლობერამდე, როგორც ლიტერატურით დაკავებულ ადამიანს ბევრი და ბევრი მიკლია, მაგრამ წონით კი სადაცაა... ჰა და ჰა დავწევი და კიდევ ერთი რამით  დავემსგავსე ამაღამ მას – იმ თავისი თავის უბედურ გუსტავს თურმე ასეთი ჩვევა ჰქონია – დაამთავრებდა მუშაობას (პირველ სართულზე... კაბინეტში) და ავიდოდა დასაძინებლად (მესამე სართულზე.... საძინებელში), მაგრამ რად გინდა რა?! – აეკვიატებოდა ერთი რომელიმე ფრაზა ან სიტყვაა, – იწრიალებდა, იწრიალებდა და სანამ დაბლა, კაბინეტში არ ჩამოიყვანდა ეს სიტყვა თუ ფრაზა მას და რომანში შესწორებას არ შეატანინებდა, მანამ არ მოასვენებდა... და ასე ხდებოდა არაერთხელ ერთი ღამის განმავლობაში... მეც ამეკვიატა ერთი ყველასათვის ცნობილი სტროფი და სანამ სიზმრიდან არ გამომაძევა  და კომპიუტერი არ ჩამართვევინა და არ დამაწერინა, არ მომასვენა.... ისე კი, კარგია, ხომ იცით! – წონაში და ახირებაში თუ დავემსგავსე ფლობერს, ეს რომანების წერა რიღას ტიკი–ტომარაა?! დავჯდები ერთხელაც და დავწერ; "სალამბო" და "მადამ ბოვარი"თუ არ იქნება, რა, სხვა "მადამს" არ მიიღებთ? აგერ, ხალხი რაზე აღარ წერს და ყველას თავისი მკითხველი თუ მაყურებელი ჰყავს... ის კი არა და, ეს ჩვენი მაღალზნეობრივი პუბლიკა, თეფშზე შიშველი თითის მიმოკვრაზე რომ აიმრიზებიან ხოლმე – არაესთეტურიაო! უზრდელობაა! ქაჯობააო! – გუშინ თუ გუშინწინ რუსთაველის თეატრის სცენაზე ისეთ "მაღალზნეობრივ მიმოკვრებს" უმზერდნენ აღფრთოვანებით, რომ ადამიანი იფიქრებდა – ალბათ, საქართველოში არც არასოდეს უარსებიაო თეატრალურ ხელოვნებას და აჰა – ჩვენი "ორიენტაციიდან" მოსულმა დიდმა არტისტებმა გვაღირსეს ბოლოსდაბოლოს და ჩაგვაყლაპესო  "სცენის მტვერი"....  უკაცრავად! – ძალიან შორს გადავუხვიე და დამავიწყდა იმის დაწერა, თუ რატომ მივუჯექი ისევ კომპიუტერს...
მაშ ასე – გამთენიის "ვეფხისტყაოსანი"
მე ორი კვირით მივდივარ ირანში და – რომელი ავთანდილი მე ვარ?! – და მაინც გთხოვთ:

საქმე რამე მიც თავისა ზე სადმე გარდსახვეწელი,
დავყო მარტოდ და ღარიბად თოთხმეტ დღე, ვითა მე წელი,
გემუდარებით ამისთვის, ვარ თქვენი შემომხვეწელი,
რომ "ფეისბუქი" მე დამხვდეს მტერთაგან დაულეწელი.