ბიცოლაჩემმა იცოდა ხოლმე თქმა - "კარგი თიანეთის ხაჭო მომენატრაო"; შევუსწორე ერთხელ - "კარგი" არის ხაჭო და არა თიანეთი-მეთქი და ასე უნდა თქვა - "თიანეთის კარგი ხაჭო მომენატრა".
იწყინა - "მაშ, თიანეთი არ არისო კარგი?!"
ვერ შევედავე... თიანეთზე ამოსდიოდა მზე და მთვარე... ღულელებიდან დაწყებული ჟებოტა-არტნით დამთავრებული ყველას იცნობდა, უმისოდ ქელეხი და ორმოცი არ ჩაივლიდა... "Большая Тианетская Энциклопедия" დავარქვი და ბოლოს შევთანხმდით, რომ ასე ეთქვა - "კარგი თიანეთის კარგი ხაჭო... (კარგი ერბო... კარგი ლობიო... და ა.შ.)
* * *
ამასწინათ კიდევ ერთ ნაცნობს შევუსწორე - "ყველა საქართველოს მოქალაქეს გაუმარჯოს" კი არ უნდა თქვა, არამედ - "საქართველოს ყველა მოქალაქეს გაუმარჯოს".
- არა, მე ეგრე მინდაო - ყველა საქართველოს მოქალაქე!
- მაინც რომელი "ყველა"?! რამდენი საქართველო არსებობს?
- რამდენი და... თავად საქართველო, მერე ფერეიდანი, მერე საინგილო... ტაო-კლარჯეთი და ლაზეთი... ბალშაია-მალაია გრუზინსკაია მოსკოვში... ლევილი საფრანგეთში... ამერიკის ქართველები და ასე შემდეგ...
ვერ შევედავე და აქაც შევთანხმდით, რომ ამის შემდეგ გვეთქვა ასე:
ყველა საქართველოს ყველა მოქალაქეს გაუმარჯოს!
ამინ!
Комментариев нет:
Отправить комментарий