მონოლოგი ძილის წინ
(ფრიად ემოციურად ჩარაკრაკებული დღის შემდეგ)
...მარჯვენა მხარეს რომაა - People you may know - სამეგობროდ შვიდ ფეისბუქელ ლამაზმანს მთავაზობს (დააკვირდით - სიტყვა ლამაზმანი ბრჭყალების გარეშე დავწერე), მაგრამ ახლა მე - თარგმანების გამოცემის დასრულების შემდეგ - ჭკუა ჩემი ცხოვრების იმ ციკლისკენ მიმიბრუნდა, როცა პრესის თავგადაკლული მუშაკი ვიყავი... ლამაზმანები რაღა შუაშაო?! - იკითხავთ... უბრალოდ ერთი საბჭოური სიმღერის ჩემებური პერიფრაზირება გამახსენდა, რომელსაც საგაზეთო თავგადასავლებისას "რედაქცია-სტამბა-(პრესის) ბირჟის" გადარბენებზე ვღიღინებდი ხოლმე:
Первым делом, первым делом გაზეთები!
Ну а девушки, а девушки потом...
მერე ის გამახსენდა - ერთხელ თიანეთში, წიგნის მაღაზიაში სადღაც 80-იანი წლების ბოლოს გაზეთ "Московские новости"-ს მთელი წლის ნომრები ერთ წიგნად აკინძული რომ ვნახე და პირი დავაბჩინე, რადგან ამ გაზეთს მთელი მაშინდელი (მომაკვდავი) სსრკ სანთლით დაეძებდა, რადგან იმ ეპოქის "ვაიმე-ვეცემი-ვხოხავ" სტატიები სწორედ მასში იბეჭდებოდა და "საბჭოელი ხალხი" მათი კითხვითღა იოხებდა გულს და ამ დროს, თიანეთში დევს მთელი წლის მოსაოხებელი მასალა და ზედ არავინ უყურებს... ვაიმე დავეცი! - და რა თქმა უნდა, ვიყიდე, ჩავჯექი ჰამაკში და ვიკითხე და ვიკითხე, ვიკითხე და ვიკითხე იმ ზომამდე, რომ ხინკლის ქვაბიდან ადენილ ოხშივარსაც არ შეეძლო დავებრუნებინე რეალურ ცხოვრებაში... თიანეთში, სადაც ყოველ ზაფხულს მშვენივრად ვატარებდით დროს კომუნისტურ უღელქვეშ გმინვითაც კი...
ერთი სიტყვით, ეს ცხოვრება სპირალურად ვითარდება: თეატრი-თარგმნა-პრესა... მერე ისევ თეატრი-თარგმნა-პრესა... და ისევ თეატრი-თარგმნა-პრესა...
А девушки?!
Ну, а девушки пусть подождут.... რადგან ამბობენ, რომ ჩინეთში ისეთი წამალი გამოუგონიათ, რომ 80 წლის შემდეგ ადამიანი უკან სვლას იწყებს და ახალგაზრდავდება და სრულიად ჩვილობამდე რომ მიაღწევს მაშინ უბრუნდებაო მიქელ-გაბრიელს... ჩვენც ამ იმედით ვიცოცხლოთ და წავიდეთ დასაძინებლად...
P.S. "Московские новост"-ის მთელი წლის ე.წ. "პადშივკა" კი იმიტომ გამახსენდა, რომ პარასკევის "ფანტაზიის" 400 და სამშაბათის "ფანტაზიის" 549 ნომრის არქივი მაქვს... ჰა, რას იტყვით?
და ბოლოს მაჯამა, რომელიც ძილის წინ მაწონივით სასარგებლოა:
როდემდე უნდა ვუძლებდეთ ნეტავ
საქართველოში პოლიტ-ვირუსებს:
მედროვე მიწყივ რომ ევროპელებს
და ბრიყვი თავს რომ მიწყივ ირუსებს?!
არჩევნებისთვის ლამის ტარზანი
ასაბურთალონ, ავაკონ ჩიტა....
ჩვენი ყოფა თუ ასე გაგრძელდა,
ზნეობრივ “ტახტზე” ავა კონჩიტა...
(ფრიად ემოციურად ჩარაკრაკებული დღის შემდეგ)
...მარჯვენა მხარეს რომაა - People you may know - სამეგობროდ შვიდ ფეისბუქელ ლამაზმანს მთავაზობს (დააკვირდით - სიტყვა ლამაზმანი ბრჭყალების გარეშე დავწერე), მაგრამ ახლა მე - თარგმანების გამოცემის დასრულების შემდეგ - ჭკუა ჩემი ცხოვრების იმ ციკლისკენ მიმიბრუნდა, როცა პრესის თავგადაკლული მუშაკი ვიყავი... ლამაზმანები რაღა შუაშაო?! - იკითხავთ... უბრალოდ ერთი საბჭოური სიმღერის ჩემებური პერიფრაზირება გამახსენდა, რომელსაც საგაზეთო თავგადასავლებისას "რედაქცია-სტამბა-(პრესის) ბირჟის" გადარბენებზე ვღიღინებდი ხოლმე:
Первым делом, первым делом გაზეთები!
Ну а девушки, а девушки потом...
მერე ის გამახსენდა - ერთხელ თიანეთში, წიგნის მაღაზიაში სადღაც 80-იანი წლების ბოლოს გაზეთ "Московские новости"-ს მთელი წლის ნომრები ერთ წიგნად აკინძული რომ ვნახე და პირი დავაბჩინე, რადგან ამ გაზეთს მთელი მაშინდელი (მომაკვდავი) სსრკ სანთლით დაეძებდა, რადგან იმ ეპოქის "ვაიმე-ვეცემი-ვხოხავ" სტატიები სწორედ მასში იბეჭდებოდა და "საბჭოელი ხალხი" მათი კითხვითღა იოხებდა გულს და ამ დროს, თიანეთში დევს მთელი წლის მოსაოხებელი მასალა და ზედ არავინ უყურებს... ვაიმე დავეცი! - და რა თქმა უნდა, ვიყიდე, ჩავჯექი ჰამაკში და ვიკითხე და ვიკითხე, ვიკითხე და ვიკითხე იმ ზომამდე, რომ ხინკლის ქვაბიდან ადენილ ოხშივარსაც არ შეეძლო დავებრუნებინე რეალურ ცხოვრებაში... თიანეთში, სადაც ყოველ ზაფხულს მშვენივრად ვატარებდით დროს კომუნისტურ უღელქვეშ გმინვითაც კი...
ერთი სიტყვით, ეს ცხოვრება სპირალურად ვითარდება: თეატრი-თარგმნა-პრესა... მერე ისევ თეატრი-თარგმნა-პრესა... და ისევ თეატრი-თარგმნა-პრესა...
А девушки?!
Ну, а девушки пусть подождут.... რადგან ამბობენ, რომ ჩინეთში ისეთი წამალი გამოუგონიათ, რომ 80 წლის შემდეგ ადამიანი უკან სვლას იწყებს და ახალგაზრდავდება და სრულიად ჩვილობამდე რომ მიაღწევს მაშინ უბრუნდებაო მიქელ-გაბრიელს... ჩვენც ამ იმედით ვიცოცხლოთ და წავიდეთ დასაძინებლად...
P.S. "Московские новост"-ის მთელი წლის ე.წ. "პადშივკა" კი იმიტომ გამახსენდა, რომ პარასკევის "ფანტაზიის" 400 და სამშაბათის "ფანტაზიის" 549 ნომრის არქივი მაქვს... ჰა, რას იტყვით?
და ბოლოს მაჯამა, რომელიც ძილის წინ მაწონივით სასარგებლოა:
როდემდე უნდა ვუძლებდეთ ნეტავ
საქართველოში პოლიტ-ვირუსებს:
მედროვე მიწყივ რომ ევროპელებს
და ბრიყვი თავს რომ მიწყივ ირუსებს?!
არჩევნებისთვის ლამის ტარზანი
ასაბურთალონ, ავაკონ ჩიტა....
ჩვენი ყოფა თუ ასე გაგრძელდა,
ზნეობრივ “ტახტზე” ავა კონჩიტა...
Комментариев нет:
Отправить комментарий