დიდება ინტერნეტს

არ შემიძლია, რომ არ გაგიზიაროთ ჩემი აღტაცება !

ჯერ მცირეოდენი ექსკურსი წარსულში...

ადრეც მითქვამს - "ცისფერ მთებს ანუ ტიან-შანს" რომ ვუყურებ, ჩემი თავი მახსენდება, ხოლმე, რადგან ზუსტად იმ შენობაშია (დადიანის და ლესელიძის კუთხეში) გადაღებული ეს ფილმი, სადაც მისი გმირის - სოსოს - მსგავსად მეც დავდიოდი სართულ-სართულ და ჩემს თარგმანებს (ჯერ კიდევ სულ თოთოს და ახალს) ვაცნობდი იქ მომუშავე ნაირგვარ რედაქტორებს თუ ჩინოვნიკებს... მადლობა ღმერთს, მე სოსოსავით მიწისქვეშ არავის გავუგზავნივარ მივლინებით, რადგან ბატონი ჯემალ აჯიაშვილი გავიცანი იქ და მან დამაკვალიანა, არაფერი დაიშურა საიმისოდ, რომ მეც ვყოფილიყავი დასაქმებული იმ მთარგმნელობით კოლეგიაში, მაგრამ იქ საჩემო შტატი არ გამოიძებნა და უბოდიშოდ გამომისტუმრეს, როგორც უპერსპექტივო მთარგმნელი... მერე ორიოდე წელში ეს კოლეგიაც დაიშალა საბჭოთა კავშირის დაგნგრევასთან ერთად და "ცისფერი მთების" ფინალი ზუსტად აუხდა ამ ორგანიზაციას... ჩემი ნაშრომიც დაიკარგა იქ - სპარსული პოეზიის პწკარედები, რასაც მთელი წელი ვთარგმნიდი და რაც მერე სხვადასხვა პოეტს უნდა გაელექსა, დაახლოებით 100 ათასი სტრიქონი, ჩემი წილი კი უკვე გალექსილი და დასაბეჭდად გამზადებული იყო, მაგრამ უარი მითხრეს - არ გამოვაო შენგან მთარგმნელი... ერთი სიტყვით, ბოლოს ბატონმა ჯემალმა ერთი უზარმაზარი, ლურჯყდიანი წიგნი მომცა და მითხრა - თარგმნე, რასაც შეძლებო - თან გამაფრთხილა, რომ წიგნი ჩვენს კოლეგა ირანისტს, ქალბატონ მანანას ეკუთვნოდა და თვალისჩინივით უნდა გავფრთხილებოდი... ასეც მოვიქეცი, დავიწყე თარგმნა, დაგროვდა რაღაც რაოდენობა, მაგრამ დადგა 90-იანე წლები და ისეთი დრო მოვიდა, თარგმანი კი არა, როგორც ქუთაისლები (ქუთათურები!) იტყვიან, დედა შვილს არ ეიყვანდა ხელში, სიმონ!..

ის თარგმანები არსად დაბეჭდილა, ჩემს საქაღალდეებში დევს დღემდე, მაგრამ მათი რაოდენობა მაინც ზღვაში წვეთია იმასთან შედარებით, რაც იმ წიგნ-მონსტრში, წიგნ-ურჩხულში იყო მოთავსებული... იგულისხმება ჯალალ-ედ-დინ რუმის ლირიკის სრული კრებული, ე.წ. "ქოლიიათი" (სპარსულად).

ჰოდა,... აი ახლა, ინტერნეტში ვიპოვე ის წიგნი მთლიანად... ელექტრონულ ფორმატში... და თითქოს ახალგაზრდობა დაბრუნდაო... ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო, შეხედეთ ფოტოს ცნობილი ფილმიდან და გაიხსენეთ ფრაზა, რასაც გახარებული ევგენი... то есть ზაური... ამბობს ხტომის პროცესში... მეც ზუსტად ამ პროცესში ვარ ახლა... (ხტომის კი არა, ჯალალ-ედ დინ რუმის პოეზიასთან დაბრუნების პროცესში..).

ამ წერილი-აღტაცების ფინალიც ქუთაისური გამევიდა, სიმონ!... ევგენი... то есть ზაურიც ხომ ქუთაისელია!