ალბათ, ისე მოვკვდები, რომ ქართულ სინამდვილეში არ მოხდება საბჭოთა ეპოქის და მისი მოღვაწეების სრულფასოვანი და ობიექტური შეფასება, რადგან ამის უფლებას არავის მისცემენ ისინი, ვისაც მოჰყვება კომუნისტური ეპოქის „ცოდვები“... თუმცა რამდენად იყო ეს ცოდვა და ვის და რის წინაშე შესცოდეს, სწორედ ამის გარკვევაა საჭირო.
ცხადია, არ ვარ გულუბრყვილო და ვიცი, რომ წარსული ეპოქის თუ პიროვნების მხილება მომავალ თაობებს იმდენად არ გაუადვილებს ცხოვრებას, რომ მსგავსი პროცესები აღარ განმეორდეს (საუკუნეში ერთხელ კი არა, ყოველ სამ-ოთხ წელიწადში ისე აბრიყვებენ ხოლმე ხალხს, რომ ყოველი ახალი კარგად „შეფუთული ზღაპრისა“ სჯერათ), მაგრამ რაღაც შეფასება მაინც უნდა დაიწეროს თუნდაც სამართლიანი ისტორიკოსებისათვის და არა მათთვის, ვინც ისტორიას კონიუნქტურული მითითებით ჭრის და კერავს...
არის კი საქართველოში ისეთი პროფესიონალი კრიტიკოსი ლიტერატურისა, ვინც 70-80-იანი წლების ქართულ ლიტერატურულ პროცესებს (20-60-იანი წლები გასაგებია, ანალიზს არ საჭიროებს) საკუთარი ნებით პირუთვნელად გააანალიზებს და შესაბამის დასკვნას გამოიტანს? ალბათ, რიტორიკული კითხვაა ეს, მაგრამ მე ძალიან დიდი სურვილი მაქვს, რომ ასეთი შემფასებელი გამოჩნდეს და იმედი მაქვს, რომ მოვესწრები მისი ობიექტური დასკვნების წაკითხვას...
P.S. 70-80-იან წლებს იმიტომ ვაკონკრეტებ, რომ იმ ეპოქას მეც შევესწარი და დანამდვილებით შემიძლია დავარწმუნო ყველა, რომ იმ წლებში ლენინის იდეებისა აბსოლუტურად აღარავის სჯეროდა... თვით პარტიულ მუშაკებსაც კი.
Комментариев нет:
Отправить комментарий