თარჯიმნის მოგონებები (1)

ჩემი ცხოვრების გარკვეული პერიოდი, განსაკუთრებით ეს 80-90-იან წლებს ეხება, სათარჯიმნო საქმიანობით იყო შევსებული... ჰოდა ერთხელ, ტაშკენტში ყოფნისას, ერთ-ერთ უზბეკურ სკოლაში, მოვხვდი, იმ სკოლაში სპარსულ ენას ასწავლიდნენ და მე და ჩემი კოლეგები, როგორც სპარსულის მცოდნეები, შეგვიყვანეს გაკვეთილზე... მასწავლებელმა უზბეკურად დასვა კითხვა და დაფაზე დაწერა - Tinch okeani... მივხვდი, რომ ამ ფრაზის თარგმნას სთხოვდა ბავშვებს სპარსულ ენაზე, მაგრამ ვერავინ თარგმნა... მე ავიწიე ხელი და ვთხოვე მასწავლებელს - მე ვთარგმნი-მეთქი და დამთანხმდა: - ფაჟალუსთა! ჯერ რუსულად ვუთხარი - Тихий океан და მერე სპარსულად - ოყიანუსე არამ (اقیانوس آرام) ჩემი კოლეგები გაოცდნენ - თი უზბეკსკი თოჟე ზნაიშ, და?! - ქანეშნა-მეთქი! არადა, რა ცოდნა ამას უნდოდა - Tinch okeani ანუ „დინჯი ოკეანე“ რა უნდა იყოს? - დიახ, წყნარი ოკეანე.