„ნარიყალა“, როგორც ახლა ვამბობთ, ცნობილია, რომ მონღოლურ-თურქული კომპოზიტია და ნიშნავს „პატარა ციხეს“... გვაქვს ეს სიტყვა კიდევ სხვა ისტორიულ ფაქტში: დავით-ულუ - დიდი დავითი (ლაშას შვილი) და დავით-ნარინი (რუსუდანის შვილი, გურჯი ხათუნის ძმა)... ეს ყველაფერი ყველამ კარგად იცის, უბრალოდ საინტერესო ის არის, რომ სრული ფორმით - ნარინ-ყალა - თბილისის ციტადელის სახელი მე-19 საუკუნის შუა წლებამდე ყოფილა შემორჩენილი და ამის დასტურია გიორგი ერისთავის მიერ გამოცემულ ჟურნალ „ცისკრის“ პირველი ნომრის (1852) ერთი დიდი მხატვრულ-დოკუმენტური მასალა, სადაც გვხვდება ხსნებული ტოპონიმი სრული სახით.
საინტერესოა - რატომ ამოაგდეს ეს „ნ“ კომპოზიტიდან? სხვათა შორის იგივე შეიძლება ითქვას „ვეფხისტყაოსნის“ ქალაქ მულღაზანზარის შესახებ, სადაც ასევე ამოგდებულია „ნ“ და უნდა იყოს „მულღ+ან“ = ფრინველ-ებ-ი („-ან“ მრავლობითის მაწარმოებელი ბოლოსართია).
Комментариев нет:
Отправить комментарий