მავან ორატორს ვუსმინე ამასწინათ და ასე თქვა: "ვეფხისტყაოსანი" ტრაგიკულად მთავრდება, რადგან ქორწილი ყველაზე დიდი სასჯელიაო მიჯნურთათვის... არის ამაში რაღაც სიმართლე, ალბათ, თუმცა სხვა რამის თქმა მინდოდა:
მოგეხსენებათ, ამჟამად პაპად ვმუშაობ და ორი თანამშრომელი მყავს - მეოთხეკლასელი სანდრო და პირველკლასელი დათუნა... დღეს "სამსახურში" რომ მივდიოდით, უფროსმა მკითხა - რა არის, დღეს ყველა ყვავილებით რატომ დადისო?!... რომ ვუთხარი - შეყვარებულების დღეა და მიტომ დადიან-მეთქი ყვავილებით, ორივეს თვალები აუციმციმდა... დანარჩენი უკვე ჩემს კომპეტენციაში არ შედის - საკლასო ოთახის კარებთან მთავრდება ჩემი სამსახურეობრივი მოვალეობანი...
ტრაგედიაა თუ კომედია, გინდა არ გინდა, უნდა გაძვრე ამ "გვირაბში" რომ შემდეგ პაპა-ბებიის თანამდებობა მიიღო...
ღმერთმა სულ შეყვარებულები და ბედნიერები გამყოფოთ!...
ეს ლექსიც "დამწვრისაა" - საადი შირაზელის... პიპინიას თქმისა არ იყოს - ხალხი რომ ბნელი იყო, მაშინდელი...
სასიკვდილო წამის მოსვლა შენზე ფიქრის წამით იყოს,
შენს ქუჩაზე მიწად ქცევის იმედით და ჟამით იყოს.
განკითხვის დღე დადგეს ოდეს, გული სულ შენ მოგძახოდეს,
ბაგე შენთვის დაფრქვეული ცრემლითა და ნამით იყოს.
მოვიშორე გრძნობას კალთა ორთავ ქვეყნის ლამაზ ქალთა,
მე მონა ვარ შენთა თვალთა... სიტკბოც ტრფობის შხამით იყოს.
საუკუნო ძილსა შინა სატანჯველი მქონდეს ბინა,
შენს დალალებს ვიხსენებდე... შვება მხოლოდ ამით იყოს.
სალოცავი გაქრა ვნება... უჩემობით ვარდი ჭკნება....
თვით ფერიას არ აქვს ნება, შენი მსგავსი რამით იყოს.
განა თრობა მინდა ღვინით ან სამოთხის ხილვის ჟინით?!
ჩემთვის თრობა წუთისოფლად სიყვარულის ჯამით იყოს.
ათასობით გზას თუ ვნახავ, ყველას შენთვის გადავლახავ,
რომ საადის გზა და კვალი შენსკენ დღით თუ ღამით იყოს!
ძილი ნებისა!
Комментариев нет:
Отправить комментарий