ლურჯად რატომ ლაპარაკობ-ო ?!

ხშირად ორ და მეტ ენაში ხმოვანებით ერთგვარ სიტყვებს სრულიად განსხვავებული მნიშვნელობა აქვთ...
ერთი ჩვენი შორეული ნათესავი იყო, შუღარა ერქვა (რატომ დაარქვეს ასეთი სახელი და რას ნიშნავს თიანელებისთვის, არ ვიცი); ჰოდა ეს ბატონი შუღარა ამბობდა (ვახუშტის ფოლკლორულ საღამოებშიც მიუღია მონაწილეობა):
„ავლაბარში რომ დავდივარ, ასე მგონია, ყველა მე მეძახისო... (?!) საქმე იმაშია, რომ სომხურად „შუტ არა“ ნიშნავს - „აჩქარდი, იჩქარე“, შუღარას კი თავისი სახელი ესმოდა...
ისევ ქართულ-სომხური ლინგვისტური პარადოქსები ვნახოთ: „გიშერ“ სომხურად არის ღამე... ამ სიტყვას ქართულ „გიშერ“-თან სიშავის ლოგიკა კი აკავშირებს, მაგრამ სად ქვა და სად ღამე?!
სომხები ერთმანეთს ხშირად ეუბნებიან - „ლურჯ ეს ასუმ“ (მართალს ამბობ, მეღადავები?!)... არა, ლურჯი ფერი აქ არაფერ შუაშია... „ლურჯ“ სომხურად ნიშნავს „სერიოზულს“...
ბევრს აღარ გავაგრძელებ, დღეს ერთი ირანელი მელაპარაკა ტელეფონი და მითხრა - „ბარან მიად ვა ჩექარ ქონიმ“-ო წვიმა მოდის და რა ვქნათო... (უნდა შევხვედროდი მას)... ჰოდა, ამ დროს ტელევიზორით რაღაც რუსული ფილმი გადიოდა და „ბარან“-ო თქვა კაცმა...
ბარან - სპარსელებისთვის წვიმაა, ბარან - რუსებისთვის ცხვარია... არის რამე ლოგიკა?!
ბევრი ასეთი უცნაურობის გახსენება შეიძლება... იქნება წიგნადაც გამოვცე?!
ხომ ვერ მეტყვით - რატომ ჰგავს ერთმანეთს ეს სიტყვები: „ფორთოხალი“ - „პორტუგალია“?