ოქტომბრის ღამის უძილობის მონოლოგი

• რუსული სიტყვების ჟარგონის სახით შემოსვლას უკვე მივეჩვიეთ, თითქოს აღარც კი გვეხამუშება: პახოდუ, პრადვინუტი, სასტავი და ა.შ. - ეს ყველაფერი რუსულ ენაში სრულიად წესიერი სიტყვებია, ბევრი ქართველისთვის - კი აუტანელი ჟარგონული ერთეულები გახლავთ... საოცარია და ამ ყველაფერს ხშირად ისეთი ადამიანები იყენებენ, ვინც უკიდურესი რუსოფობიით გამოირჩევა (ამიტომაც ვთვლი, რომ მათი „რუსოფობიაც“, ბევრ სხვა რამესთან ერთად, მოდის აყოლაა და მეტი არაფერი); და კიდევ ერთი საინტერესო თვისება შევნიშნე ჟარგონისა - ზოგი ასეთი მავნებელი დროთა განმავლობაში სალიტერატურო ენის ნაწილად იქცევა თურმე... მაგალითად, ერთი ასეთი სიტყვა უკვე გამოვიყენეთ - „გვეხამუშება“; ვინმე იტყვის ახლა, რომ ეს სიტყვა არ არის ქართული ენის ლექსიკის სრულუფლებიანი წევრი? სინამდვილეში „ხამუშ“ სპარსული სიტყვა გახლავთ და დარწმუნებული ვარ, ოდესღაც ის ბევრ სხვასთან ერთად (ნაღდი, სურათი, საათი, ბულბული, კატა და სხვა) ქართული ენისთვის სრულიად აუტანელ ბარბარიზმს წარმოადგენდა...
• ეს ყველაფერი კი დღეს მოსმენილმა ფრაზამ დამაწერინა; ერთმა მუსიკოსმა ტელეპერსონაჟმა თქვა - „დღეს ახალი ვეში უნდა დავწეროო“ - და ფორტეპიანოს მიუჯდა...
• მე კი მაღიზიანებს ეს „ვეში“ (Вещь - 1. Псякий предмет, изделие... 2. Произведение искусства...), მაგრამ, როგორც ჩანს, უკვე იწყება მისი გა-ლიტერატურ-ულ-ებ-ის პროცესი და მალე არა მხოლოდ მუსიკალურ ნაწარმოებს დაერქმევა, არამედ ლექსიც, ნახატიც, სპექტაკლიც და ა.შ. ( произведение искусства) „ვეში“ გახდება და მომავალში, სადმე „თბილისობა-2055“-ზე ისეთივე რიხით გამოაცხადებენ წამყვანები მორიგ ნომერს, როგორც ეს „თბილისობა-2016“-ის „მოდერნიზებული“ სიმღერების წარდგენისას ხდებოდა:სულხან ცინცაძის ვეში ებაუთ თბილისი ფილმიდან A Bezara (შეგიძლიათ აჰყვეთ მუსიკას და იღიღინოთ):
• http://www.geolyrics.com/1865
• P.S. მერე იმავე 2055-ში ვინმე გამოაცხობს ფეისბუქის პოსტის მაგვარ ლინგვისტურ გამოკვლევას იმის შესახებ, რომ მურმან ლებანიძის ფრაზა - „დაშლიგინებდა გავეშებული ტახი ლაქაშში“ - არ უნდა გავიგოთ ისე, თითქოს ტახი ლაქაშში სიმღერ-სიმღერით დაშლიგინებდა...