суббота, 5 октября 2013 г.

ათიოდე წუთი

ამასწინათ ერთ ღირსეულ პიროვნებას შევხვდი, ვისაც დიდ პატივს ვცემ, მაგრამ ცხოვრებამ ისე ინება, რომ მასთან პირადად ("ლაივში"!) მხოლოდ მეორედ მომიწია ურთიერთობა და ისიც მხოლოდ ათიოდე წუთით... პირველი ასეთი შეხვედრა კი 1997 წელს შედგა, ასევე ათიოდე წუთით... მე იმედით ველოდები დაახლოებით 2029 წელს, როცა (ალბათ!) კვლავ ათიოდე წუთით შევხვდები ამ ადამიანს (...რა თქმა უნდა, თუ ვიცოცხლე იქამდე), მანამდე კი დავდებ აქ ჩემს თარგმანს, რომელიც ხსენებულმა პიროვნებამ თითქმის ზეპირად მითხრა და დაამატა: "ჩემს ხასიათშიც ზუსტად ჯდება"-ო.

შექსპირი, 36-ე სონეტი

გამოგიტყდები - თუმცა გვეთქმის მე და შენ წყვილი,
თუმცა ორივეს სიყვარული ერთად გვეწვია,
ჩვენს ტრფობას ჩემი საძრახისი დააჩნდა წვლილი,
ჩემი აუგი მას უშენოდ შემოეწია.

ჩვენს ორ გრძნობაში ერთი ტრფობის სხივი ციაგებს,
თუმცა ცალ-ცალკე მრუმე ცოდვის გვიწევს მხილება,
რაც ჩვენს სიყვარულს საზიანოს ვერას მიაგებს,
მაგრამ დროდადრო მისგან მაინც მზე ეჩრდილება.

მიტომაც არ მსურს, აგედევნოს სირცხვილი კვალში
და ჩვენი ტრფობა გადეშალოს ყველას მარაოდ,
მიტომაც ვითხზავ შენს ნახვაზე სიძულვილს თვალში,
შენ კი ღიმილსაც ვერ იმეტებ სააშკარაოდ.

დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება,
ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება.

Комментариев нет:

Отправить комментарий