საშინელებადი აზრები

"-ადი" ბოლოსართი თანდათან "უნივერსალური" ხდება და, ჩემი აზრით, გარკვეული დროის შემდეგ საზიზღარ შედეგებს გამოიღებს...

დიახ, ბატონო! - ახლა არავის აწუხებს ისეთი სიტყვები, როგორიცაა: მყოფადი, მსხვრევადი, დნობადი, ზრდადი, კლებადი, ცვლადი... თუმცა ყოველი მათგანის ენაში გამოჩენისა და დამკვიდრების დრო და მომენტი ადვილად შეიძლება დადგინდეს და შესაბამისი მიზეზების წარმოჩენით გაირკვეს, რამდენად სჭირდებოდა რომელიმე მათგანი ქართულ ენას და რამდენად "მავნებლური" წარმოშობისანი არიან ასეთი სიტყვები... ამის მაგალითია, ვთქვათ. სიტყვა "ცნობადი", რომელიც მხოლოდ 21-ე საუკუნის დასაწყისიდან მესმის, ადრე არ მსმენია... დიახ, ბატონო! - ეს ბოლოსართი უკვე ორგანული ნაწილია ამა თუ იმ ლექსიკური ერთეულებისთვის, მაგრამ ნუთუ "ყოვლადია" (ანუ ყველა შემთხვევაში გამოსაყენებელია)?!

დღეს ერთ სერიოზულ ნაშრომში უკვე შემხვდა ასეთი ფრაზა: "ამ მცენარის ნაყოფი ჭამადია"-ო (!)

ახლა რამდენიმე კითხვა უნდა დავსვა:

ვინც ეს სიტყვა ("ჭამადი") შეთხზა, ვთქვათ, რესტორანში მაგიდასთან ზის, სადილობს და მას რაღაც უცნაური რამ დაუდეს წინ, რაც ადრე ნანახი არ ჰქონდა... ჰოდა, საინტერესოა, ეს მთხზველი ადამიანი ამ სიტუაციაში ნუთუ ასე ჰკითხავ ოფიციანტს - ეს ჭამადია?

...თუ ასე ჰკითხა და, ალბათ, პომადით აბრდღვიალებულ მეუღლესაც ეჭვით მიმართავს - შენი ტუჩები კოცნადია?

...არ არის გამორიცხული, რომ ამავე მთხზველმა ადამიანმა  არჩევნებზე რომელიმე კანდიდატის შესახებ იკითხოს - ეს კაცი ხმის მიცემადია?

...სრულიად მოსალოდნელია, რომ მშობლიურ სოფელში ჩავიდეს და, ჭას რომ დაინახავს, ჰამლეტივით ფილოსოფიური აზროვნება მოეძალოს: დასალევადი-არდასალევადი... (Вот в чем вопрос!)...

თქვენი არ ვიცი და, ამ ბოლოსართის "ყოვლადობის" გამო მე ფრიად "შეშინებადი" ვარ...