ერთხელ ერევანში წაგვიყვანეს უნივერსიტეტიდან; იქაურმა აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტმა მთელი საბჭოთა კავშირის მასშატაბით აღმოსავლეთმცოდნეების შეკრება მოაწყო და ჩვენც მიგვიწვიეს; როცა მივდიოდით, ჩვენი ჯგუფის წევრებმა მითხრეს - არა თქვა, რომ სომხური იცი, ერთი გაიგე, ჩვენზე რას ლაპარაკობენო... მეც გავჩუმდი, მარტო რუსულად ან სპარსულად (მაშინ ცოტ-ცოტა უკვე ყველამ ვიცოდით სპარსული) ველაპარაკებოდი იქაურებს, თან ვუსმენდი მათს სომხურ ლაპარაკს და უნდა ვთქვა, რომ კარგის მეტი ჩვენზე არაფერი უთქვამთ... ერთხელაც, მესამე-მეოთხე დღეს, რატომღაც თოჯინების თეატრში შეგვიყვანეს, რაღაც ღირსშესანიშნავი შენობა იყო, მგონი, ახლა აღარ მახსოვს და ბარემ (ჰამაც!) დავესწარით სპექტაკლს... ვსხედვართ, ვუყურებთ და მე ყველაფერი მესმის, რასაც ტიკნიკები (სომხურად "ტიკნიკ" თოჯინაა) ლაპარაკობენ. ჰოდა, ერთხელ გამეცინა, მერე მეორედ, მესამედ.... მოდი და ნუ გაიცინებდი სომხურად მოლაპარაკე თოჯინების ყურებისას და მომიბრუნდნენ ჩვენი მასპინძლები:
- არა, დუნ ურემენ ჰაიერენ ჰასკანუმეს ევ წიწაღუმეს?! (ბიჭო, შენ ესე იგი სომხური გესმის და იცინიო?!)
რაღა უნდა მექნა, ვუთხარი - მესმის კიდევაც და თანაც ვლაპარაკობ-მეთქი.
ასე გამყიდეს სომეხმა თოჯინებმა ერევანში...
საერთოდ კი, ერევანში ავლაბრული სომხურით იოლას გახვალთ ყოველდღიურ მეტყველებაში, ქალაქში, ბაზარში და ა.შ., მაგრამ ტელევიზორიდან ნალაპარაკებ ლიტერატურულ სომხურს (ბოდიში მამიხდია და...) ვერ გაიგებთ, თუ სპეციალურად არ ისწავლეთ ის სიტყვები.
- არა, დუნ ურემენ ჰაიერენ ჰასკანუმეს ევ წიწაღუმეს?! (ბიჭო, შენ ესე იგი სომხური გესმის და იცინიო?!)
რაღა უნდა მექნა, ვუთხარი - მესმის კიდევაც და თანაც ვლაპარაკობ-მეთქი.
ასე გამყიდეს სომეხმა თოჯინებმა ერევანში...
საერთოდ კი, ერევანში ავლაბრული სომხურით იოლას გახვალთ ყოველდღიურ მეტყველებაში, ქალაქში, ბაზარში და ა.შ., მაგრამ ტელევიზორიდან ნალაპარაკებ ლიტერატურულ სომხურს (ბოდიში მამიხდია და...) ვერ გაიგებთ, თუ სპეციალურად არ ისწავლეთ ის სიტყვები.
